Mensen die ik begeleid met natuurcoaching en woedewerk en eigen ervaringen gaven mij vorig jaar een hernieuwd besef van de impact van weerstand voelen. Een groot onderdeel waar iedereen tegenaan loopt is weerstand tegen dat wat er is, waar vervolgens keihard mee, vanuit en aan gewerkt wordt. Dat is hard werken, zorgt voor veel worsteling en is super vermoeiend.
Wat nou als ik je zeg dat weerstand voelen een essentieel onderdeel is van persoonlijke ontwikkeling en dat het een ingang kan zijn tot verdere groei?
De natuur doet het je voor
In de lente zie ik overal gele en witte paarse bloemen opkomen in mijn volkstuin en allemaal kleine groene sprietjes boven de grond uit piepen. Narcis, sneeuwklokje, slanke sleutelbloem, daslook; vanuit de donkere, natte, vochtige, stevige aarde werken ze zich een weg omhoog.
Dat geel van narcis en wit van sneeuwklokje lijkt heel licht en luchtig, maar dat licht en luchtige komt voort uit donker en stevig. Uit de aarde. Tijdens die weg omhoog van narcis en sneeuwklokje vormt de aarde een voedingsbodem én weerstand tegelijk. Narcis en sneeuwklokje volgen een impuls. Een impuls van het leven naar licht en lucht.
Wij mensen zijn eigenlijk niet anders. Ook wij zijn een uitingsvorm van leven die zucht naar licht en lucht. En o, wat kunnen we daar soms mee worstelen. Dan blijven we hangen in het zware, donkere, in de weerstand. Door verleden, herinnering, pijn, trauma, verdriet, ideeën, oordelen, ego. Terwijl, als we volledig met die weerstand zijn én er doorheen bewegen, dan kunnen we onszelf (weer) ruimer voelen en ervaren dan alleen dat verleden. Dan kan die weerstand zich ook als voedingsbodem aan je laten zien. Een voedingsbodem die als vanzelf ook licht en lucht met zich meebrengt.
Verschillende vormen van weerstand voelen
Weerstand voelen kan zich op veel verschillende manieren uiten. Zo kan weerstand tegen een bepaalde emotie ervoor zorgen dat je rationale verklaringen gaat zoeken, je gaat in je hoofd zitten en er misschien ook over piekeren. Weerstand voelen kan zich ook uiten in het in een emotie blijven hangen. Dat zorgt er namelijk voor dat je geen échte verantwoordelijkheid hoeft te nemen voor je situatie. Of wat dacht je van uitstelgedrag? Iets wel willen doen of iets wel belangrijk vinden, maar het toch uit blijven stellen.
Bij mij uitte de weerstand zich vooral door veel in mijn hoofd te zitten, door te blijven piekeren. Vanuit daar zocht ik een oplossing die zich ook focuste op het hoofd: hoe krijg ik weer rust in mijn hoofd? Die ingang was voor mij stilzitten (mediteren). Dit gaf al verlichting want ik ervaarde dat ik niet mijn gedachten bén. Maar het was de eerste fysieke yogales die mij echt inzicht gaf in weerstand omdat het mij de weerstand letterlijk liet voelen via mijn lichaam. Voor het eerst ervaarde ik fysiek dat ik in bijvoorbeeld een vooroverbuiging nog wel kon blijven doorademen. Ontspannen in de inspanning en het eventuele ongemak. In mijn hoofd begreep ik dat wel, maar door de connectie met mijn lichaam kon ik het voor het eerst voelen.
Erken en ervaar in je lichaam
De eerste neiging is misschien dat de weerstand weg moet of om de weerstand te veroordelen. Ken je dat bekende voorbeeld van het onder water duwen van een bal? Juist. Als je stopt met het naar beneden duwen van de bal, schiet die weer terug omhoog. Weerstand weg willen hebben is vechten tegen datgene wat er is. Mijn advies is daarom om als eerste te erkennen dat je weerstand voelt. Ja, ik voel weerstand. Dit voelt zo en zo en dat voel ik daar en daar in mijn lichaam. Je werkt dan vanuit wat er is en nodigt alles wat er is uit om er te zijn.
Martijn met wie ik werkte verwoordde het zo: “Ik had het gevoel vast te zitten. Ik was gestopt met werken in loondienst, maar nog niet echt begonnen als zelfstandige. Dat gaf een boel spanning en ik hoopte er achter te komen waarom dat het geval was en weer in beweging te komen. Ik besef dat het niet nodig is angst te overwinnen, maar dat het juist nodig is om vol-ledig, dus samen met angst en al het andere, het leven door te gaan.”
Het waarom: weerstand als boodschapper
Aankomen waar je bent is een belangrijk onderdeel van mijn werk. Want zonder aan te komen waar je bent, daar stil bij te staan en daarmee te Zijn, kan er geen duurzame vooruitgang zijn.
Want het is juist de weerstand tegen dat wat er is die je houdt waar je nu bent.
Weerstand voelen kan je als een signaal zien. Hé, ik wil dit niet voelen, ik wil daar niet aan denken, ik ga dat uit de weg, blijkbaar wil dat mij iets zeggen. “Weerstand is een uitnodiging tot contact”, zoals een docent van de 4-jarige yogadocentenopleiding die ik volgde zo mooi zei.
Het kan bijvoorbeeld zijn dat er iets niet meer klopt in jouw leven, maar je blijft toch in een situatie die niet goed voor jou is, dat je het spannend vindt om bepaalde gevoelens toe te laten of dat je bang bent voor het onbekende.
Als je aankomt waar je bent, bent met wat er is, omarmt wat er is, toelaat wat er is of hoe je het ook noemt, zeg je ja tegen het leven wat zich in je afspeelt. Dit ontspant en geeft ruimte aan de stroom van het leven. Waarheid (herkennen en erkennen wat er is) lucht op en maakt vrij. Het is misschien wel een van onze grootste uitdagingen en uitnodigingen de komende tijd, zowel individueel als collectief: aankomen waar je bent en Zijn met wat er is. Ook met de weerstand.
Weerstand als onderdeel van heling
Heling zit niet in je altijd rustig voelen. Heling zit in leren zijn met de gevoelens van onrust, angst, onveiligheid, weerstand. In contact met je lichaam. In contact met je omgeving. Zonder te willen fixen wat je ervaart aan lichamelijke sensaties en emoties. Zo leer je veiligheid van binnenuit op te bouwen en ervaar je dat jij nu zelf veiligheid kan creëren om te zijn met wat er is.
Ben jij er klaar voor om je niet langer tegen te laten houden door je weerstand en wil je meer stroming, lichtheid, diepgang en verdere groei in je leven ervaren en wil je daar begeleiding bij? Laten we kennis maken via een gratis kennismakingsgesprek. Klik op deze link om er een in te plannen.
