Ik ervaar het als een voorrecht om nu te leven. Met de toegang tot eeuwenoude kennis vanuit wijsheidstradities èn de wetenschappelijke wereld die die eeuwenoude kennis inmiddels ook omarmt, leven we in een tijd vol transformaties. We zijn ons weer aan het herinneren wat we al die tijd vergeten waren: we zijn heel en we zijn één. Om ons daar weer aan te herinneren, hoeven we geen ingewikkelde dingen te doen of te ontwikkelen. Het gaat om een innerlijke transformatie. Wanneer we ons lichaam weer leren voelen, onze innerlijke stem weer horen en herontdekken wie of wat we in essentie zijn, volgt de verbinding met de natuur vanzelf. Het is namelijk een wijdverspreide misvatting dat we afgescheiden wezens zijn. Wij zijn namelijk natuur. Verbonden met alles en iedereen om ons heen. In essentie één.
Hier ben ik me niet altijd bewust van geweest. Toen ik 5 jaar was, werd ik ernstig ziek. Als gevolg hiervan werd ik als kind overbeschermd opgevoed, groeide ik op met veel angst en werd ik weinig gestimuleerd om zelf dingen te ontdekken. Wat ik mij toen nog niet realiseerde, is dat dat zoveel invloed heeft gehad op mijn ontwikkeling als mens.
Gedwongen tot stilstand gebracht
Tijdens de basisschool en het voortgezet onderwijs werd ik veelvuldig gepest. Op de Mavo liep ik voor het eerst vast. Via de schoolpsycholoog kwam ik bij een orthopedagoog terecht. Die gesprekken deden me goed en lieten mijn vertrouwen groeien. Angst en onzekerheid bleven echter nog steeds aanwezig. Onder die angst en onzekerheid zat, tot mijn eigen verbazing, ook een behoefte aan avontuur en dingen alleen willen doen. Na de Havo en een Hbo-opleiding ging ik voor het eerst alleen op reis. Tijdens die reizen in Europa en Zuid-Amerika ontdekte ik dat ik feilloos op mijn intuïtie kon vertrouwen.
Tot ik noodgedwongen tot stilstand werd gebracht. Tijdens mijn tweede baan kreeg ik mijn eerste burn-out. Mijn eerste burn-out was echter nog niet voldoende zeg ik weleens, want twee jaar later belande ik in een tweede burn-out die uiteindelijk bijna 2 jaar lang heeft geduurd.
De hulp van verschillende therapeuten, het alleen reizen en daarna op mezelf gaan wonen droeg stapje voor stapje bij aan het verder ontplooien van mijn zelfvertrouwen. Maar van tijd tot tijd bleef het wringen. Dan zat ik weer minder lekker in mijn vel, werd ik weer angstiger en kreeg ik depressieve klachten. En ik bleef in werk terechtkomen waar ik het niet echt naar mijn zin had. Maar zo deed iedereen het toch?
Een belangrijk inzicht hielp mij anders naar angst te kijken
Tijdens mijn eerste burn-out startte ik met gesprekken met een coach door wie ik mij voor het eerst echt gezien en geholpen voelde. Voor het eerst begon ik te beseffen dat de angst die ik voelde, niet mijn eigen angst was, maar de angst van mijn moeder. Dat was een heel belangrijk inzicht. Ik kon het beter plaatsen en voelde me vrijer en lichter. Die angst was niet van mij, maar wie was ik dan wel zonder die angst?
In deze periode startte ik met stilzitten. Ik leerde zien hoe ik reageer op situaties en begon me verankerd te voelen in mezelf. Nog belangrijker: ik leerde dat ik niet mijn angsten, gedachtes en problemen ‘ben’. En ik werd een fan van stilte. Stilte laad me op, in stilte voel ik hoe het met me gaat en in stilte voel ik me verbonden met het grotere geheel. Ik merkte wat in stilte lopen met aandacht voor mijn zintuigen met me deed: ik voelde me minder overrompeld, rustiger, dichter bij mezelf, verbonden met de natuur en langzaamaan genoot ik weer van de dingen om mij heen. En ik herontdekte hoe nodig ik het heb om buiten te zijn en hoe fijn ik dat vind. Vanaf dat moment oefende ik met in aandacht buiten aanwezig zijn en wandelen. Later zijn hier de stiltewandelingen uit ontstaan die ik nog steeds organiseer.
Daarna begon ik met de fysieke beoefening van yoga. Yoga leerde me opnieuw voelen en ik leerde mijn lichaam opnieuw kennen. Voor het eerst ervaarde ik fysiek dat ik in bijvoorbeeld een vooroverbuiging nog wel kon blijven doorademen. Ontspannen in de inspanning en het eventuele ongemak. In mijn hoofd begreep ik dat wel, maar door de connectie met mijn lichaam kon ik het voor het eerst voelen. Ik ging vol-ledig leven: niet meer alleen vanuit mijn hoofd, maar in verbinding met mijn lichaam en het grotere geheel.
Als vanzelf groeide de behoefte om mijn ervaringen te delen met anderen en ik volgde een vierjarige yogadocentenopleiding. In mijn voorgaande banen voelde het altijd alsof ik een uniform aan had, alsof ik niet helemaal mezelf kon zijn. Tijdens het geven van stiltewandelingen en yogalessen had ik dat niet. Dit kwam puur uit mij en door mij heen in contact met het grotere geheel en het ging als vanzelf. Dat motiveerde mij mijn kantoorbaan op te zeggen en vol voor yoga en stiltewandelingen te gaan. De behoefte om vaker buiten te werken en mensen 1 op 1 te kunnen begeleiden groeide. Ik volgde een natuurcoachopleiding en nu combineer ik datgene wat ik het allerliefst doe: buiten in de natuur zijn, stil zijn en mensen 1 op 1 begeleiden door de verbinding met hun lichaam weer te herstellen en in de natuur te zijn.
Terugkijkend besef ik dat ik was gaan leren te leven. Bang om dood te gaan was ik niet, maar bang om te leven wel.
Het leven vol-ledig leven met stilte, stilstaan en de natuur als spiegel
Het leven vol-ledig leven. Dat gun ik jou ook. Om angst voor leven en/of dood plaats te laten maken voor vertrouwen en overgave. Om vol-ledig te leven. Met ruimte, vertrouwen en overgave om alles te ervaren zoals het is. Met vallen en opstaan. Op een aandachtige, milde manier en zonder oordeel. Omdat jij en ik goed zijn zoals we zijn.
Dit doe ik door jou te helpen stilstaan en stil te zijn. Te zijn met wat er is. Ik geloof namelijk dat stilstaan en stilte nodig zijn om te weten hoe het echt met je gaat. Stilstaan bij wat er op dit moment is. Van waaruit je vertrekt. Stilstaan om te zien welke eventuele blokkades er zijn in de richting waarin je wil bewegen. Want beweging kan alleen duurzaam zijn wanneer dat wat er nu is gezien en omarmd wordt. Als je stilstaat bij wat is, als je daar contact mee maakt, dat ziet, voelt, omarmt, dan volgt beweging van nature. Daarom is stilstaan (letterlijk en figuurlijk) en stil zijn een belangrijk onderdeel van mijn natuurcoachsessies en stiltewandelingen.