Vorig jaar eind juni ontmoette ik een nieuwe liefde op Schiermonnikoog. Afgelopen vrijdag, opnieuw in juni, is mij duidelijk geworden dat het echt over is tussen ons.
Dit voelde als een bevrijding.
Een bevrijding omdat ik eindelijk heb wat ik nodig heb om verder te gaan:
helderheid en duidelijkheid.
Ik rouw om wat ik verkeerd heb geinterpreteerd. Ik rouw om wat had kunnen zijn. Ik rouw om onze wonden. Ik rouw om alle pijn van de mensheid.
En ik voel me zó enorm trots op mezelf. Met een flits werd duidelijk wat ik daarvoor niet kon zien, alsof de schellen me van de ogen vielen. Verbijsterend.
En dat is dan weer verbijsterend in lijn met de energie van dit seizoen.
Wanneer er intense dingen in mijn leven spelen, pak ik vaker het boek ‘Leven & werken in het ritme van de seizoenen’ even op. Als ik daarin lees vind ik duiding van wat zich afspeelt en wat ik ervaar. En elk jaar verdiept dit inzicht zich, haal ik er weer andere, nieuwe dingen uit.
Zo ook afgelopen dagen.
Energetisch gezien is dit het hoogtepunt van het jaar, met binnenkort de langste dag (21 juni). Dit kan een goed gevoel geven, met lekker veel energie. Je kan er ook van blijven gaan, blijven doordraven.
Wat mij het meest opviel is dat het in deze periode ook gaat over afscheid nemen, het ‘onontkoombare verval’ zoals Jaap Voigt het omschrijft. Wanneer het licht volop schijnt, komen ook alle dingen en verhoudingen tussen mensen volop in het licht te staan.
Deze periode heeft overeenkomsten met de periode aan het eind van het jaar met één groot verschil: aan het eind van het jaar gaat het over naar binnen keren en afscheid nemen met betrekking tot ilussies over jezelf. Nu gaat het over de buitenwereld en over de relatie met anderen.
Je kan ineens dingen helder zien of je wist het eigenlijk al wel, maar nu dringt het écht tot je door.
En vanochtend wist ik:
Ik ben een liefde verloren en heb een ingang tot mijn eigen zelfliefde gevonden.
Ik ben een illusie armer en ben een kijk op de complexe menselijke realiteit rijker.
Ik ben een droom kwijt en land weer met beide voeten op de grond temidden van de rijkdom waarin ik mij bevind.
In deze periode van het jaar is het dus helemaal in lijn met het energetische seizoen dat er op allerlei gebieden in je leven “lijken uit de kast kunnen komen.”
Hoe daarmee om te gaan?
- Zie, voel en erken je eigen kracht
- Deel je verhaal met anderen en voed jezelf met de mooie dingen die ze over jou te zeggen hebben
- Beweeg je lichaam om uit je hoofd te komen en energie en emoties in beweging te brengen
- Omring je met schoonheid en natuur
- Vind herkenning van je situatie in boeken, bij vrienden of andere mensen die er ook ervaring mee hebben
- Doe dat waar je blij van wordt. Groots of klein.
Juist doordat het zó duidelijk is of wordt, kan dat helpend zijn. Het is onvermijdelijk, je kan er niet omheen. Dit heeft mij enorm geholpen met aanvaarden en loslaten.
Zo
- ben ik enorm trots op de zuiverheid, zorgvuldigheid en liefde waarmee ik het proces van afscheid nemen van mijn geliefde ben aangegaan.
- ontving ik via een voicebericht een ‘Ode aan mij’ van een lieve vriendin
- kreeg ik vandaag ‘Verlangen naar verbinding’ van Brené Brown als boekentip van een andere lieve vriendin.
- vond ik afgelopen maanden troost, herkenning en zingeving via de boeken ‘De wijsheid van een gebroken hart’ van Susan Piver, ‘Over liefde en loslaten’ van Jan Geurtz en ‘Liefdesbang’ van Hannah Cuppen.
- ga ik helemaal op in al het leven dat zich momenteel explosief ontvouwt op mijn volkstuin (waar ik tijdelijk woon). Vanochtend ontdekte ik er een mierennest vol eitjes in een zak potgrond!
- zwem ik bijna elke dag in de Korte Haven in Schiedam omdat ik daar blij van word (en omdat het een manier is om deze warme dagen door te komen)
Lieve << Test Voornaam >>, ik wil dat je weet dat als deze dagen intens voor je zijn, je niet de enige bent. Die intensiteit wil je laten zien, voelen en ervaren hoe krachtig je bent en hoeveel wijsheid je in pacht hebt. Als je erover wil delen, dan zie ik je e-mailtje graag verschijnen.
