Stilte bestaat uit zoveel verschillende landschappen. Soms verhelderend, uitnodigend, geruststellend. Dan weer beangstigend, kalmerend, overweldigend of inspirerend.
Het landschap waar ik nu doorheen wandel is een opgeschud landschap.
Ken je zo’n sneeuwbol? Op die manier opgeschud. Dat wat aangeraakt, wakker gekust, opgeschud is, dwarrelt nog.
Afgelopen maand beleefde ik de stilte onder begeleiding van Jaap Voigt. Zaterdag was de terugkomdag van de 2-daagse Stil leren zijn – Leren stil zijn.
Ik zag het als voeding voor mijn stilte beoefening. Dat het zó rijk en veelomvattend zo zijn… Dat het zó diep zou raken… Ik had het kunnen weten (want Jaap), maar toch niet verwacht.
Het is een diepte die licht is. Een diepte die nieuw voelt. Onwennig ook. Er dwarrelt nog vanalles, vergezeld door nieuwsgierigheid, rouw, verdriet, angst, zin.
Stilte niet als einddoel
Stilte is voor mij geen wellness of uitje. Het is een essentieel en noodzakelijk onderdeel van mijn beoefening en leven hier op aarde.
Het begon vroeger vanuit een onrust en vastlopen. Stilte werd het doel. Inmiddels is de verbinding met de stilte helder en besef ik dat het niet alleen om de stilte gaat.
Stilte blijkt niet het einddoel te zijn.
Levensvragen
Hoe geef ik de heldere eenheid en vrede die ik in/via de stilte en natuur ervaar hier op aarde vorm, in het dagelijks leven en mijn werk?
Het voelt als een grote vraag. Een vraag die ik afgelopen jaren soms vanaf een afstandje begroette en dan weer wegstopte. Te groot om te beantwoorden, te groot om te leven. De vraag laat zich nu niet meer wegstoppen en ik wil haar niet meer alleen begroeten.
Ze wil geleefd worden.
Ik wil haar leven.
Stilte als ingang
Dit geldt misschien wel voor alle (grote levens)vragen. Dat ze geleefd willen worden. Vandaar de term levensvraag; een vraag die misschien wel je gehele leven of een bepaalde periode van je leven met je meeleeft. Maar soms schrikken we zo van zulke vragen, dat we ze gelijk weer wegstoppen, negeren.
Maar wees gerust. Wanneer een vraag opkomt, hoeft die niet direct beantwoord te worden. Ze wil verkend worden. Ontdekt.
Ik denk dat stilte hierbij essentieel is.
Het is in stilte waarin de vragen zich aan je laten zien. En het is in stilte waarin ze je laten weten hoe het met ze gaat.
